Ást víkkar fyrst augun í mér aðeins og ég anda hraðar, húðin verður heit og snertir...

Alveg sama hvađ ūú gerir, ég opna ekki dyrnar og ef ūú drepur ūennan mann sver ég ađ ég mun elta ykkur uppi.

Slíttu úr mér augun. Rífđu úr mér iđrin og fæturna og tunguna en ég mun aldrei opna ūessar dyr.

Ūetta er hann. Ég skal svara!

Ég sæki pķstinn hans, opna bílhurđina, kaupi ost fyrir hann.

En ūar til ég opna gáttina og tek viđ stjķrn herliđs ykkar ertu ekkert nema orđin tķm.

Til að opna fyrir síðustu prósentin verð ég að þvinga þær til að brjóta upp frumuveggina alla leið að kjarnanum.

35 Það átti að rætast, sem sagt er fyrir munn spámannsins: Ég mun opna munn minn í dæmisögum, mæla fram það, sem hulið var frá grundvöllun heims.

Lát plágu þína víkja frá mér, ég verð að engu fyrir krafti handar þinnar.

Hví skyldi ég óttast á mæðudögunum, þá er hinir lævísu óvinir mínir umkringja mig með illsku,