Sjá, ég beið eftir ræðum yðar, hlustaði á röksemdir yðar, uns þér fynduð orðin, sem við ættu.

Og ætti ég að bíða, þar sem þeir þegja, þar sem þeir standa og svara eigi framar?

Ég hef heyrt um töfra Álfa en leitađi ekki ađ ūeim í Rekka úr Norđri.

Ég varð því kyrr í Austurríki og beið eftir skipunum. og reyndi að gæta hermanna sem höfðu engan að berjast við.

Mig grunađi ađ ég ūyrfti ađ ūola vanhugsađa flķttatilraun, en ekki frá ūér.

Ég hef beđiđ lengi eftir ūessum degi.

Blessađur. Ég beiđ í klukkutíma á flugvellinum.

Viđ afgreiđsluborđ, eftir fíflum, eftir ađ hafa virđi.

Þá er komið að stundinni sem ég hef allur beðið eftir.

Þannig að í stað þess að bíða eftir því, Þá bjó ég til mína eigin, eingöngu með pappírsblaði.

Já, ég bjóst við góðu, en þá kom illt, vænti ljóss, en þá kom myrkur.

Hann dró mig upp úr glötunargröfinni, upp úr hinni botnlausu leðju, og veitti mér fótfestu á kletti, gjörði mig styrkan í gangi.

Hvað varð meira að gjört við víngarð minn en ég hafði gjört við hann? Hví bar hann muðlinga, þegar ég vonaði að hann mundi bera vínber?

Ég þreyði til morguns. Öll mín bein voru kramin eins og af ljónshrammi. Þú þjáir mig frá því að dagar og þar til nóttin kemur.