Ég kũli tennurnar á ūér svo langt niđur.. ađ ūú munt ūurfa tyggja međ rassgatinu hér eftir.

þá hljóp ég á eftir honum og felldi hann og reif kindina úr gini hans, en ef hann réðst í móti mér, þreif ég í kampa hans og laust hann til bana.

Prófar eyrað ekki orðin, eins og gómurinn smakkar matinn?

Rödd tignarmannanna þagnaði, og tunga þeirra loddi við góminn.

Því að eyrað prófar orðin, eins og gómurinn smakkar matinn.

Er ranglæti á minni tungu, eða ætli gómur minn greini ekki hvað illt er?

gómur minn er þurr sem brenndur leir, og tungan loðir föst í munni mér. Og í duft dauðans leggur þú mig.

Einlægni er ekki til í munni þeirra, hjarta þeirra er glötunardjúp. Kok þeirra er opin gröf, með tungu sinni hræsna þeir.

Ég hefi æpt mig þreyttan, er orðinn brennandi þurr í kverkunum, augu mín eru döpruð orðin af að þreyja eftir Guði mínum.

og set þér hníf á barka, ef þú ert matmaður.

Kærleiki og trúfesti munu aldrei yfirgefa þig. Bind þau um háls þér, rita þau á spjald hjarta þíns,

Því að hunangsseimur drýpur af vörum lauslátrar konu, og gómur hennar er hálli en olía.

Yndislegar eru kinnar þínar fléttum prýddar, háls þinn undir perluböndum.

og gómur þinn góðu víni, sem unnusta mínum rennur liðugt niður, líðandi yfir varir og tennur.

Tunga brjóstmylkingsins loddi við góminn af þorsta, börnin báðu um brauð, en enginn miðlaði þeim neinu.

Og tungu þína mun ég láta loða við góm þér, svo að þú verðir orðlaus og náir ekki að hirta þá með aðfinningum, því að þeir eru þverúðug kynslóð.

Opin gröf er barki þeirra, með tungum sínum draga þeir á tálar. Höggorma eitur er innan vara þeirra,