Hún gengur á hķIm viđ borgarstjķrann eđa ég dreg fréttina til baka.

Ūađ er enginn ađ draga ađferđir ūínar í efa, herra.

Međ fullri virđingu, herra, ūá ūarf ég ekki á ūér ađ halda né nokkrum öđrum til ađ segja nokkuđ, í raun.

Á hverju ári eru nokkrir nemendur eđa eins og ég kalla ūá, vælukjķar, sem vefengja röđunina og kvarta og komum ūessu ūví á hreint.

Af ūví ađ ūegar ūú gerir ūađ ūá mun hann ūurfa ađ mæta mér.