32:4 því að dag og nótt lá hönd þín þungt á mér, lífsvökvi minn þvarr sem í sumarbreiskju.

Hann var í burtu nær allt sumariđ.

Manstu sumariđ ūegar ég fķr í búđirnar?

Hér er ūađ nũjasta:, Viđ vitum öll ađ ūér uxu skapahár í sumar.'

Í stađinn missum viđ af vori og sumri og af 144 dögum sem aldrei koma aftur.

Ūú segir konunni ūinni ađ ég veiti henni forræđi ef ég fæ ađ eyđa sumrinu međ stráknum.

Ég lofađi ađ skutla ūér til New York í sumarlok.

Viđ töluđum um sumarnámskeiđin. Svo ég hugsađi mér ađ taka nokkur fög og halda svo áfram eins og vanalega í haust.

Þú settir öll takmörk jarðarinnar, sumar og vetur hefir þú gjört.