Ūađ er vandinn. Hann var dauđur ūegar í upphafi.

Vandamáliđ er ađ ūiđ hafiđ veriđ látin vita, en samt ekki.

En ūegar ég uppgötvađi ađ ūú varst ekki vandamáliđ, heldur innra međ mér, fann ég innri friđ og tķkst ađ beisla alheimsflæđiđ.

Ūađ var í lagi ef hann vildi eiga leyndarmál svo lengi sem hann deildi ūví međ okkur.

Ég held ađ hún sé ekki úr liđi.

Meinið er bara að í hans heimi eru engir riddarar lengur.

Vandinn er að það sem við gerum er svo flókið.

Ef þetta er áhyggjur þínar, falið þér fullkomna staðsetningu.

Vandamálið er þeir vilja halda áfram með það sem að þau eru að gera yfir í næsta skóla, og þar næsta.