Frá þeim örlagaríka degi sem illa lyktandi bútar af slími skriðu fyrst úr sjónum og kölluðu til kaldra stjarnanna:

Ég set provolone-ost í sokkana mína á kvöldin og ūá lykta ūeir eins klofiđ á systur ūinni.

Heyrđu, skessa, ég finn Iyktina af fķtunum á ūér hingađ.

Ég tek ekki viđ skipunum frá daunillri Morgúlrottu!

Ūeir lykta jafnvel enn verr ūegar ūeir brenna, ekki satt?

Viltu hætta ađ tönglast á ūessu?

Satt, ef hún er ađ tala um lyktina af fingrinum á honum.

6 Ódaun leggur af sárum mínum, rotnun er í þeim sakir heimsku minnar.

Ég er beygður og mjög bugaður, ráfa um harmandi daginn langan.